Bu Kilisede Olmayan

Adak şamdanları yok bu kilisede,
Avizeler yahut sarı mumlar da…
Hem ruhun ihtiyacı yok, büyük kemerli pencerelere
Ev sahibini öpmeye veya diz üstünde dua etmeye.

Tütsüsü olmayan bir vaaz, bir taze tohumdur adeta
Eti ve oluktan titreyerek düşen şarabı olmayan bir vaaz;
‘Babamız’ duasını okuyup, basit bir yaşam arzularken
Ekmeğe ilkel bir meyve tadı verir.

Ekmeğin bir lezzeti vardır. Sıkı ve kokuludur.
Beyaz çocukluğumun sırrıdır bu koku,
Tüm ruhumda duyumsamak istediğim koku.

Ve ‘Babamız’ duası, kaybolur gece ortası,
Çırılçıplak çalışmaya durur yeşil toprak
Ve tüm ürperişler gömülür, denizin en derin yerine…

Pablo Neruda
çeviri- Feyyaz Alaçam

Pablo Neruda – 1974