Mersin’in merkezine 70 km uzaklıkta, Toros Dağlarının dibinden cıkan bir akarsudur Cehennemderesi… Mersin’liler bilirler.Arabayla bile gitmek eziyettir.Şimdi eğlence dolu dakikalara hazır olun 😀

Dostum Fatih ile beraber yaptığımız bu turda İçinde benim oldugum fotoğrafları fatih çekti.Şimdiden teşekkür ederim.

Yola düşüyoruz bir ikindi vakti…

Dostum Fatih’in lastiği patlıyor 🙁

 Akşam Gözne’de ki evimize varıyoruz… Bu kare sabah kahvaltısından.Hatta mükemmel.Dostluk kardeşlik sevgi ne ararsanız var bu fakir sofrada…

Yola koyuluyoruz… Köpek yavruları renklendiriyor sabahı.

Fatih… ”Arkadaş sen bu değilsin…” diye başlıyor şarkıya ve ben bir dost edasıyla devam ediyorum ”Görünüş sadece giysin ” 🙂

Rampalar başlıyor Kızılkaya Köyünde.

Bir şarkının masal tadında ki mısraları gibi gökyüzü…

Fatih gözelim ağaçların arasında soluklanıyor, bende onu fotoğraflıyorum 🙂

Cehennmenderesine geldik.Cennet…

Bu kazlar çok güzel ama… Buralarda pek dolaşmasalar iyi ederler.Fatih gözünü dikti coktan…

Fatih yüzmeye hazır… Yalnız su aşırı soguk.Zaten ekim ayındaydık, rakım 1600 civarı ve kaynak suyu…

Derken ben atlıyorum ve….

Buz gibi arkadaş yaa…

Dostluk ısıtır ruhları, bedenleri…

Fatih durur mu? Alıyor bisikletini ve onuda bu saguk zevkten mahrum etmiyor.

Fatih sularda Fatih’liğini yaparken bende doğanın gizemine bırakıyorum kendimi.

Kendi kendime çekebildiğin en iyi fotoğrafım 🙂

Bisiklet turunda yanında dalan sabun taşıyan tek ikili biziz sanırım 🙂

”FAtih dalan sabun kullanıyor… Bütün vücudu pırıl pırıl oluyor… Dalan kullanın, kendinizi fetedin…” (Sayın dalan üreticisi şaka yapıyoruz 🙂 )

Akşam yemegini hazırlıyoruz…

Fasulye uzun turlarda harika bir besindir.

E akşam yemeğini yedik… Yoldaki ağaçlardan koparttığımız kuşburnu bitkisini içelim diyoruz.Ama kaynatacak icadımız yok.Hemen icat ediyoruz Fatih ile birlikte 🙂  Fasulye kutusu 🙂

YEmeğimizi yiyip, titreye titreye uyuyoruz çadırımızda.Ve mis gibi bir sabahla uyanıyoruz…

HArika kahvaltımız… Manzara muhteşem.O an sadece orada olmak isterdim.Ve ordaydım…

Ve  biz insanoğlunun duyarsızlığını, beyinsizliğini, HAYVANLIĞINI gösteren bir kaç fotoğraf…

İnsanı insanlığından soğtan bu görüntülerden sonra çadırımızı topluyoruz.Çevre temizliği yapıoruz ama elimizden geldiği kadar tabi… Buraya sadece yazın gelir insanlar.O yüzden 400m uzaktaki bekçi evinden başka kimsecikler yok burada.

Ve dostum Fatih 9ooo metrelik rampaya başlarken şu fotoğrafı çekiyor.

Çok şeker bi o kadar da ilginç bir arkadaşla karşılaşıyoruz.Bana poz veriyor sanmayın.Hayvanın hareketlei çok yavaş…

Yola devam ederken manzaralar alıp götürüyor bizi…

Eğlenmeyi de ihmal etmiyoruz her zamanki gibi…

Karşıdaki Torosdağlarının bir uzantısı olan kocaman bir dağ…

Turun son manzarası… artık Mersin’e doğru 30 km’lik bir inişe geçiyoruz…

Acılar ve aptalca bir sürü kederle dolu bu dünya bazı izler bıraksada ruhunuzda,kulagınıza küpe olsun toplumun aptal oldugu ve yüzünüzden aydınlık hiç eksik olmasın…

MUTLUKALIN…