KAradeniz’i tatmaya, yaşamaya devam ediyoruz Sinop’dayız…

Sinop

Doğanın büyüsü alıp götürmüyor bizi… Çünkü zaten bir büyüye kapılmış, yollara düşmüş ruhum, bedenim…

İşte teptiğimiz yollar.

Bir Gerze manzarası.Geceyi burada geçireceğiz,tatlı bir yere benziyor.

İŞte bir türk mucizesi, aracın ismi BikeDrift 🙂

Bende ki ışık gözünüze çarptımı 🙂

Sabah Mavi Bulut yoladüşmeye hazır, tüm endamıyla… Agırlıgıyla 🙂

Sinop merkeze giderken yoldan bir kare.

İŞte merkezdeyiz.Sinop en çok merak ettiğim yerlerden bir tanesi 🙂

Pala’yı tanıyan vardır… Ferhan Şensoy’un Pardon filminde ‘Herşeyinizi çıkarıcaksınız sadece donunuz kalacak’ diyen gardiyan.Eskiden oranın gardiyanıymış.Şimdi tarihi eser sayılan Sinop Kapalı Cezaevi’ni turistlere gezdiriyor.

Pala abiyi bulmuşuz bi fotograf çektirelim değil mi ?

Burası cezaevi’nin kapısı.

Şimdi sizi, beni hayatımda inanılmaz etkileyen, özgürlüğümü tekrar hissettiren, varlığımdan mutlu olmam gerektiğini anlamamı sağlayan o yere götürüyorum.

Işık hiç bu kadar ‘aydınlık’ olmamıştı…

Burası Parmaklıklar Ardında adlı dizinin setinin çekildiği koguş.İnsanlar buraya inanılmaz ilgi gösteriyorlar.Popülarite neden bu kadar önemli anlamıyorum.BEnce buraya giren insanların cıktıktan sonra akıllarında dizi oyuncuları değil ‘Aydınlık,Özgürlük,Medeniyet’ kalmalı ve ders çıkarmalı.

Burası disiplin hücresi.Bir tuvalet ve yaklaşık 2 metrekare alan 🙁

Ve Aydınlık…

Ben hayatımın hiçbir döneminde kendimi bu kadar mutsuz, negatif, acıklı görmemiştim.Şu suratıma bakar mısınız?

Burası banyo…

Mahkumları kazanmak için çeşitli bölümler var.Marangoz atolyesi, Cilthane vs gibi bölümler var.

Şuranın adına bakar mısınız? ” ÇOCUK ISLAH EVİ ”

Sonunda özgürlügümüze kavuşuyoruz.İnanılmaz bir duygu.Değil orada yıllarca yatmak 30 dakikalık bi gezinti inanılmaz etkiledi beni.Artık daha çok seviyorum kendimi, özgürlüğümü…

Akşam çadırlarımızı kuruyoruz.Ve harika bir Sinop manzarası…

Gecesi kadar gündüzü de hoş Sinop’un…

Akşam yoldaşım Furkan bana ‘İstanbul’a kadar eşlik edebilecegini söylüyor’ bende saygı duyuyorum.Sabah oluyor.Furkan kendini pek iyi hissetmedigini, buradan yani Sinop’tan ayrılmak istedigini söylüyor.Ve bana sadece onu otogara bırakmak düşüyor.İnanılmaz tatlı, dostlukla geçirdiğimiz 10 günden sonra ayrılmak biraz zor olucak… Gidiyoruz otogara.

Bir bulut çöküyor Sinop otogarının üstüne… Otogarda çorba içerken o zaman ki kız arkadaşım ağlıyor ‘ lütfen sende Mersin’e gel, yeter ‘ diyor, ailem de aynı fikirde, Furkan’da insanları öldüren Krım Kongo Kenelerinin yolumun üstünde oldugundan bahsediyor.O arada bir yağmur bastırıyor ki sormayın.

Karar zamanı… Şİmdiye kadar hiç kendi doğrularımdan şaşmadım ve hep kazançlı çıktım, hep DOĞRUYU yaptım.

Yine yapıyorum, inandığım şeyi ‘Gitmeliyim’ çünkü bunu istiyorum.Sponsorum bir fabrika yada kuruluş değil benim sponsorum ÖZGÜRLÜK VE CESARET kardeşim…

Düşüyorum yollarıma…

İşte yol…

İşte ben ve yağmurluğum.

İşte sevgili İnek.Ona bile barış işareti yapıyorum yanından geçerken.Onun varlıgı beni mutlu ediyor…

Muhteşem yolumdan bir manzara daha.

Bati Karadenizi cok net anlatan 2 fotoğraf sunuyorum size.

Deniz her zaman benimle… Onu o kadar çok seviyorum ki.Tüm güzel bedenleri reddeder onunla sevişirim.

Derken Ayancık’a giriyorum.Yemek yediğim yerde uzun saçlı ruhunda nice özgürlükler barındırdığından emin oldugum biriyle tanışıyorum.Çadır kurabileceğim bir yer soruyorum.Bunun üzerine beni Kuğu Yalısı Tatil Köyü’ne gönderiyor.Ömer bey oranın sahibi.Çok sağlam bir muhabbete giriyoruz, cok radikal bir insan aynı zamanda ileri görüşlü.Tatil köyünün çalışanlarına beni tanıtıyor ve bir oda hazırlatıyor.

Odamın manzarası… Keyfime diyecek yok 🙂

Güzel bir duşun ardından sahilde dolaşmaya başlıyorum, tek başıma ama inanılmaz mutluyum…

Sabah kahvaltımı yaptıgım yer.Harika dostluklar kuruyorum hemen.Tatil Köyünün elemanlarından Serkan ve Uğurcan ile arkadaş oluyorum.Zaten şimdilik 2 kişi çalışıyor 🙂

Ertesi gün yola çıkacagımı duyan dostlarım, benim şerefime bi mangal partisi vermek istiyor.Atlıyoruz bilmem kaç model Skoda pikaba… tıkır tıkır gidiyoruz güzelim manzaralı bir tepeye.Aşağıda Ayancık manzarası yukarıda dostluk.Değmeyin keyfime 🙂

Sabah Ömer bey, Serkan ve Uğurcan dostlarım beni ugurluyrlar.Hüzünlü bir vedada sonra ben topladığım yengeç bacaklarını unuttuğumu hatırlıyorum ve gersin geriye 🙂

Yengeç bacaklarını aldıktan sonra düştüm yola ve bi arkadaşla karşılaştım.Buralarda Tilki diyorlar 🙂 o kadar tatlı ki… Ağaçların arasından bana bakıp, sonra tin tin kaçtı 🙂 çok tatlıydı.

KAradeniz kadını…

Ağaçların otların arasından geldim.Çok ama çok güzel gidiyor yolculuğum.

Yola bakın… Cennete gidiyor sanki

Kaplunbağa kardeş de kendi yolunda.Ona bu yolda sevgilerimi iletiyorum, onu çok seviyorum yaşantıma renk kattığı için.

Şu ormana bakın… Ben hayatımda böyle bir yer görmedim işitmedim.Keşke burda doğsaydım, 19 yaşımda bunları gördüğüm için yani bu aptalca gecikme için kendime kızıyorum.

İşte burası ölmek istediğim yer, lütfen ciddiye alın.Beni bu civara gömün.Laz kızları üstümde dolaşsın.

Mutluluğumun zirvesindeyim.Sanırım Nirvana’ya ulaştım 🙂 görüp gidebileceğim en güzel en ‘ben’ lik yol.Bulutlardayım… Kalp atışlarımı bütün vucudumda hissediyorum, yeniden dünyaya yeni gelmiş gibiyim 🙂

Sanki cennete gidiyor yol ya da tam ortasından geçiyorum cennetin.

Bu arada bir deniz seviyesindeyim bir 500 metrede.Rampalarda o biçim anlayacağınız.Ama böyle manzaralara fazlasıyla değer, fazlasıyla…

Sinop’tan son fotoğraf… Mutluyum arkadaş.

HEmde çooook…